Rouw- en verliestherapie
Verlies hoort bij het leven. Het kindje verlaat de moederschoot, de jongere gaat weg uit het veilige nest van de familie, je ontgroeit bekende omgevingen en mensen, je verliest vriendschappen en wordt geconfronteerd met het overlijden van geliefden. Niet elk verlies leidt tot rouw. Maar sommige verliezen hebben zo’n impact op het leven van een kind, dat er hulp nodig is. Veel kinderen bezoeken de praktijk vanwege echtscheiding van ouders, het verliezen van een familielid of vriendje. Soms zijn de klachten pas zichtbaar maanden nadat het verlies heeft plaatsgevonden.
Kinderen reageren anders op verlies dan volwassenen en elk kind reageert ook weer anders op verlies. Het karakter, de thuissituatie en de leeftijd van het kind spelen een rol maar ook het “soort” verlies zorgt voor verschillende reacties. Een kind heeft de neiging om bij echtscheiding het verdriet te verbergen terwijl je bij overlijden vaak terugval in de ontwikkeling van het kind ziet.
Alarmerende signalen bij kinderen en jongeren:
- er voortdurend triest uitzien
- een gejaagd tempo hebben
- vermoeid zijn
- sociale activiteiten vermijden
- onverschillig overkomen
- gekweld worden door gevoelens van waardeloosheid en zelfverwijt
- grijpen naar alcohol of drugs
- geleid worden door stemmingen.
De belangrijkste taak van de rouwtherapeut is het kind te leren zijn/haar emoties te uiten. Dit kan door het voeren van gesprekjes, samen aan de slag gaan met creatieve opdrachten of door exposuretechnieken. Soms is hulp voor het hele gezin nodig omdat we zien dat het kind zich juist zorgen maakt om zijn ouders.